Küresel olarak oldukça zor zamanlardan geçiyoruz. Küçük, büyük, genç, yaşlı ve herkesi zorlayan bu süreç son kısıtlamalar ile daha da zor bir hal aldı. Bu yazıyı okuyan, buralara yolu düşen, bir yakını Covid-19 yüzünden zor durumda olan, belki kendisi enfekte olan ya da en kötüsü sevdiği bir yakınını kaybeden herkese en içten dileklerimle üzüntümü belirtmek istiyorum. Günlük hayatımızın ayrı ayrı her partında hayatımız değişmiş durumda, sektör bazında baktığımızda bir yiyecek içecek hizmetleri öğretmeni olarak ben, zümre arkadaşlarım, yine gastronomi dalındaki akademisyenlerimiz; hepimiz bu değişen hayata, uzaktan eğitim modülüne hızla uyum sağlamak zorunda kaldık. Bizler için ekstra düşündürücü olan ise elbette uzmanlık dalımızdı. Bir kültür dersi aktarmıyorduk öğrencilerimize, bizim için hayat sınıflarda amfilerde kısıtlıydı, nabzımız daima mutfakta atardı. Hızla yayılan pandemi, öğrencilerin de bu bilgisayar temelli öğretime adapte olmaya başlaması ile kendimce uygulamalı mutfak ortamımızı onlara gerçekten yaşıyormuş gibi hissettirecek çözümler üretmeye başladım. Bu gerekliydi çokça zira hiçbir zaman aşçılığın tamamen uzaktan, online, yada tamamı sınıfta geçen bir eğitime elverişli olduğunu savunmadım. Gastronomi dalında eğitim alan her öğrencinin, lise,üniversite, master seviyesi farketmez; ürünler ile temasta olması,aktif olması gerekiyor. Peki ben neler yaptım? Bu yazının uzun girişinden de anlayacağınız üzere bu yazının asıl amacı nacizane birazda olsa meslektaşlarıma yol gösterebilmek, önlerine çıkmış taşları çekmelerine yardımcı olabilmek... Umarım yararlı olur. Öyleyse başlayalım.
Öncelikle bu zamana kadar olan tüm online eğitimimi Zoom platformu üzerinden verdim. Dolayısıyla anlatımım da bu kanal üzerinden olacaktır, söylemek isterim. Zoom'a biraz da olsa aşina olanlar genel işleyişini gözünde canlandırabilecektir. Hem servis grubu hem de aşçılık grubu öğrencilerim için okul saatini geçirmeyecek şekilde onları normal düzenlerinden koparmadan ve hayatsal akışlarını aksatmadan derslere aldım. Kamera önemli, hemde oldukça. Açmak istemeyen yada kamerası özellikle kapalı iken başka şeylerle meşgul olabilen öğrenci tipleri olduğunu duydum, bu çok üzücü elbette. Ben ailevi durumlar dışında kendi o anki dış görünüşlerinden kaynaklanan her kaygıyı azaltmalarını ve kamerayı daima açık tutmalarını istedim. Çünkü aslında yüzyüze iken özellikle önem verdiğimiz göz teması konusu uzaktan eğitimde de oldukça yararlı. Ekran paylaşımı modunda başlangıç olarak modül daha sonrasında kendi hazırladığım materyaller ve fotoğraflar&videolar üzerinden giden ders planını karşılıklı aktif soru cevap ve genel özetlemeden sonra kendi mutfaklarına entegre ederek devam ettirdim ki can alıcı noktada bu.
Şunun önemi unutulmamalıdır ki sadece öğrenciler değil insan olarak her birimiz bulunduğumuz ortamın genel hatlarına uyum sağlamak üzere yetiştirildik. Bu da şu demek oluyor ki teşvik etmediğimiz sürece verdiğimiz uygulamayı ev ortamında yapan öğrenciden okuldaki tavrı kadar özenli bir tavır yada okuldaki presentab görünümlü tabakları kadar güzel tabaklar bekleyemeyiz. Teşvik etmediğimiz sürece! Bunun çeşitli yolları var elbette, benim öğrencilerim üstünde genellikle kullandığım yöntem kendi okul instagram sayfamızda profesyonel tabakların paylaşılacağını söylemem, kendi hesaplarımdan da en beğendiğimi paylaşmam, elbette kanaat notu ve son&en iddialı olarak da bu süreçte olabildiğince mükemmeliyetçi davrananların etkili güzel staj yerlerine yönlenmelerinde aracı olacağım beyanıydı. Ki tek başına bu bile onları teşvik etmeye yetti.
Mutfaklarında yaptıkları ürüne göre verdiğim saatlerde uygulamalarını yapan öğrencilerden aşamalı videolar, kolajlar ve direkt reçeteler istedim. Tabiki güzel de bir fotoğraf. Bu hepsini ayrı ayrı sosyal medyada portfölye oluşturmaya da iten bir istek oldu elbette. Uzaktan eğitimin onlar için avantaj da olabileceği böylece daha çok alanda makale, essay okuyabilecekleri, kitaplar okuyabilecekleri, sosyal medyayı yararlı kullanmayı öğrenerek insanlara reçeteleri ile yardımcı olmaları ve gelecek iş hayatları için de güzel anı sayfaları oluşturmaları konuları onlara çekici gelen sadece birkaç faktörden biriydi. Verdiğim uygulamanın saati bittiğinde yine zoom da bir araya gelen ben ve öğren cilerimin ders başlamadan önce paylaştıkları her fotoğrafı indirip ekran paylaşımı modunda ana ekrana yansıtarak önce kendim yorumladım, sonra birbirlerine yorumlattım ki bu da tıpkı bir staj yada mutfak ortamında gibi aralarında tatlı bir rekabet oluşmasını, birbirlerinin fikirlerinden etkilenmelerini ve her hafta bir öncekinden daha güzel tabaklar yapmalarına yol açtı. Hepsinin uzaktan eğitime dair birer fotğraf ve video arşivleri oluştu ki bu da sürecin başında ve sonundaki ilerlemelerini çıplak gözle görebilecekleri muazzam bir kaynak aslında. Aynı şekilde ders günü haricindeki diğer günlere de tıpkı bir kültür dersiymişcesine uygulamalı ödevler verdim ve bu şekilde de mutfaktan hiçbir zaman uzak kalmadılar. Özetle bugün sadece ders yada ödev için değil evde boş bulunduğu saatleri değerlendirmek için, yeni bir fikir, yeni bir şey üretmek için mutfağa giren öğrenci tiplerim oluştu. Ki bu da beni oldukça mutlu ediyor. Dileyen her eğitmenin de bu seviyeye ulaşması en içten temennim. Bugünkü yazım bu kadardı, buraya kadar okuyan herkese sevgilerimle.
Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle sağlıcakla kalın...
Leyla Günbay