Ekmek Emek İster!

Ekmek insanoğlunun bilinen en eski ve en temel besin kaynağıdır. Ekmekçilik 8 bin yıl öncesine dayanır. Bilinen en eski ekmeklerin yapımında sadece tahıl ve su kullanılmıştır. İlk insanlar ateşin bulunmasından sonra, taşların arasında ezdikleri hububatları su ile karıştırmışlar ve akabinde bu karışımda gözeneklerin meydana geldiğini görmüşler. Bu karışımı sıcak taşlar üzerinde pişirdiklerinde ise lezzetinin daha iyi olduğunun farkına varmışlar.

Söz konusu ilk ekmekler kabarmayan, yassı ekmekler olarak ortaya çıkmış. Bu ilk ekmeklere; lavaşlar, tortillalar ve hint mutfağında “nan” olarak adlandırılan ekmekler sayılabilirler. Mısırlılar ekmekçiliğin ilk safhalarında yer alıyordu. Dahası onlar için ekmek, yaşamın simgesiydi. Ekmek Mısırlılar için öyle önemliydi ki; ölenlerin sonraki hayatlarında da bu nimetten yoksun kalmamaları için bir parça ekmek mezarlarına konuyordu.

Mısır piramitleri inşatında çalışan işçilere emekleri karşılığında ekmek veriliyordu. Ekmek başlıca gıdaları olduğu gibi, maaşlarını da ekmek üzerinden alıyorlardı. İnsanların maddi durumu bile kaç somun ekmeği olduğuna göre ölçülüyordu. Eski Mısırlılar un ve su karışımından elde edilen hamura maya kattıklarında, hamurun daha yumuşak ve kabarık olduğunu farkettiler. Zenginlerin ve soyluların rağbet ettiği bu mayalı ekmekler o kadar değer kazandı ki; yine eski Mısır’da bu ekmekler para yerine bile kullanıldı.

18. yüzyılda İsviçreli bir mucit, öğütme mekanizması geliştirerek beyaz unun büyük miktarlarda üretilmesini sağladı. Ancak söz konusu yöntem geliştirilmeden önce, yüzyıllar boyu beyaz ekmek oldukça nadir ve zenginler tarafından tüketilmekteydi. Bu yıllarda tam tahıllı ekmekler ise fakir kesimin besin kaynağıydı. Bu durum 20. yüzyılda besin değerlerinin yüksekliği nedeniyle tam tahıllı ekmeğe dönüş yapılmıştır.

Ekmek ciddi bir emek işidir ve tutkuyla yapılmalıdır. Sonuçta herkes bu kadar uğraşıya kalkışmak istemeyebilir. Hani yaptığımız her yemeğe sevgimizi katalım diyoruz ya; o lafta değil gerçekten sevgi bir tat bırakır gönülden yapılan her şey gibi. Bırakın bazı şeyleri gerçekten tutku, inanç ve sevgiyle yapan insanlardan temin edelim. Bir mayayı hazırlamak bile günler, hatta yıllar alırsa o kadar lezzette lezzet katmış olunur.

Tabi evde ekmek yapmak isteyen takipçilerim için, kendi ekşi mayamla hazırladığım ekmek tarifimi bir sonraki yazımda paylaşacağım.

Ankara'da yaşayan takipçilerim için de bir önerim, hatta bir kaç önerim olabilir. Fakat burada altını çizeceğim en büyük nokta şu olacak! Elbette güzel ekmek yapan, gayet başarılı bir çok ekmekçi var; tadını, dokusunu beğendiğim. Burada size işin mutfağına bizzat şahit olduğum bir fırından bahsetmek istiyorum. Sahibi yıllanmış kaliteli unlarla yapılmış mayalara karşı zaafı olan ve ekmeğe aşkla bakan biri. Tam ekşi maya avcısı. Ürünler el değmeden üretiliyor ve özel ambalajlarla satışa çıkıyor.

Özellikle içinde bulunduğumuz bu dönemde sağlıklı gıda tüketmek elbette önceliğimiz. Fakat işin içine ''paketli ürün'' kavramı girince, bir anne olarak ben çekimser davranıyorum! Burada bahsetttiğim paketli bir şekilde satılıyor olması tamamen el değemeden sadece günlük ekmeklerin ambalajlanıyor olması.

Nereden mi bahsediyorum! Tüm Çağdaş marketleri bünyesinde, unlu mamüller konusunda hizmet veren “Bonelli”. Araştırmam neticesinde, Ankara'da en fazla ekmek çeşidine sahip bir marka. Ben bu markayı sizlere ticari amaç gütmeksiniz, tamamen bir “anne” olarak öneriyorum.

İşin özeti şu; kaliteli malzeme doğru şekilde ve sevgiyle işlenirse, lezzet kaçınılmaz oluyor. Ekmek yapmayan biri ise o andaki aşkı bilmez!

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere sevgi, sağlık ve aşkla kalın...

Ayşe Ece Olgun